گر توانست این وهله را داخل کپسولی گیر انداخت،
لحظات بیدوام آن، متظاهر به ابدیت می شدند
گر سعی به برون آوری پاسخ ها کنیم،
هردوتن به ریز قطعاتی گداخته می شویم
در صحنه ی همیشه سیاه و سفید راه برگشت،
تو در آغوش دنیایی متفاوت، نیست شدی
با اینحال فقط خودم را مقصر دانستم،
زمان دست تو را به آرامی گرفت...
تاریکی و روشنایی درهم دوختند:
به حسی مبهم، شبیه عشق، فرجامید
حتی گر قلب من نیز به تو چشم دوخته باشد،
به هر حال دنیا فردا را فرا خواهد رسانید...
تاریکی و روشنایی درهم دوختند:
در حسی مبهم، شبیه عشق، باهم برخورد کردن
در گمنامی شبانگاه جز تنفس کاری نکن
ابدیت... ابدیت... ما را درکام خود کشید
ز هرکس دیگر به دور، در این محل دیگری را محکم درآغوش گرفتیم،
نزدیک تر از هرکس دیگر به هم، درهم آمیخته شدیم: آمیختن، آمیختن
گوشه های پنهان بسی زیادی هستند که متناهی و بی پایانند
پس ابدیت تا ابد تحلیل میرود و: میرقصد، میرقصد
هنوز تحلیل نرفته
گر قعر گناهان نشست کرده درتو ز قعر اقیانوز نیز تجاوز کند،
چنانچه ملاحظه نماییم، درمیابیم که در قلب کائنات هستیم: آمیختن، آمیختن
ای پرتو، آینده را روشن مساز
همه چیز... همه چیز... آمیخته و نیست خواهد شد
آیا از دست دادن تو "دلم برات تنگ میشه" را خواهد کشت؟
معجزه خواهد مرد