خودت که میدونی من نمی تونم با تلفن حرف هام رو بزنم
نامه ها رو هم همیشه دیر به دیر می نویسم
شاید هم واسه اینکه دست خط بدی دارم
خیلی فکر کردم،خیلی خیال بافتم
همش تصمیم گرفتم و بازهم پشیمون شدم
اما آخرش تونستم واست بنویسم
در اصل من به خودم قول داده بودم،به احساساتم قفل زده بودم...تا اینکه
تو بازش کردی
نترس نمی خوام ازت محبت رو گدایی کنم اما دیگه منو که میشناسی
با یه گره هر چیزی رو تموم می کنم
چی کنم؟
این عشقه، این جنگیه که سالهاست ادامه داره
این عشقه، این جنگی بین زن و مرده
دیگه سالهایی که میگذرن رو نمیشمارم
اونایی که توی زندگیم باهاشون روبرو میشم رو نمیشمارم
کلا زیاد هم از آدم ها خوشم نمیاد
اما بعضی دوستا هستن که دوستشون دارم،به سگ های بی سرپرست
خیابون همیشه غذا میدم
بعضی خاطره های زیبایی هم دارم که نگهشون میدارم
علاقه چیز عجیبیه و مهار کردنی نیست
من هم آدم بلند پروازی بودم برای همون هم
تو رو غارت کردم
می دونم کار آسونی نیست که یک عشق رو توی یک دل جا داد
به خصوص وقتی تو یکی دیگه رو دوست داشته باشی
متشکرم،بارها متشکرم که یه زمانی منو خیلی دوست داشتی
این نامه هم خوب نشد،کلمه هاش جور نشدن،ایناهاش...انداختمش توی
سطل آشغال
باز هم برای آخر نامم
، اونی که تو رو همیشه دوست داره،
... من