Sen, bıçak gibi kelimelerinle
Ve bana karşı kullandığın kılıçlar ve silahlarla,
Sen, beni tekrar ayaklarımın üstüne devirdin,
Hiçmişim gibi hissettirdin.
Sen, tahtaya tırnaklarını sürtmüş gibi sesinle,
Yaralanmışken beni çağırıyorsun.
Sen, en zayıf adamı seçiyorsun.
Beni devirebilirsin,
Sadece tek bir üflemeyle.
Ama bilmiyorsun, neyi bilmediğini,
Birgün, büyük eski bir şehirde yaşayacağım,
Ve senin tek yaptığın öfkeli olmak olacak,
Birgün, yeterince büyük olacağım, böylece bana vuramayacaksın,
Ve senin tek yaptığın öfkeli olmak olacak.
Neden bu kadar öfkelisin?
Sen, sürekli değişen tavırlarınla,
Ve yalanların ve senin aşağılaman
Sen, yine kusurlarımı hedef aldın,
Sanki onları bilmiyormuşum gibi.
Seni engellemeye çalışıyorum çünkü seni asla etkileyemedim
Sadece yeniden iyi hissetmek istiyorum.
Eminim sen itilip kakıldın.
Biri seni duygusuz yaptı,
Ama döngü şu anda bitiyor,
Çünkü bu yolda bana liderlik yapamazsın,
Bilmiyorsun, neyi bilmediğini
Senin yıllar sonraki halini görebiliyorum,
Bir futbol maçı hakkında konuşuyorsun,
Aynı yüksek sesli görüşünle ama,
Kimse seni dinlemiyor,
Eski ve aynı acı şeyler hakkında atıp tutuyorsun,
Sarhoşsun ve nasıl şarkı söyleyemediğim hakkında homurdanıyorsun
Ama hepiniz öfkelisiniz,
Hepiniz öfkelisiniz.
Ve yalancı, ve ümitsiz, ve yaşamda yalnız,
Ve öfkeli, ve öfkeli, ve öfkeli, ve öfkeli