Με τα χρυσά φτερά πετάς στο μεθυσμένο
και θριαμβεύεις σαν να παίζεις στη σκηνή
ντυμένη πούλιες σαν το δέντρο Χριστουγέννων
μοιάζεις κοντά μου με ισόβια ποινή
και όλες τις λέξεις που μιλούσαμε για αγάπη
τις έχεις κάψει και τις πέταξες στη λάσπη
με ποια ψευδώνυμα γυρνάς μέσα στη νύχτα
κι από ότι θέλεις κι από πόσους να κρυφτείς
δεν είναι η αγάπη που ζητάς μια χαρτορίχτρα
να υποσχεθεί πως όσα έχασες θα βρεις
με ποια ψευδώνυμα γυρνάς μέσα στη νύχτα
κι από ότι θέλεις κι από πόσους να κρυφτείς
με ποια ψευδώνυμα ζητάς ελεημοσύνη
αφού το χέρι σου δε ξέρει και να δίνει
Ζητάς μια πίστωση ζωής σα μαγεμένη
το δηλητήριο που ήπιες σε κρατάει
και οι μουσικοί σ'ακολουθούν υπνωτισμένοι
όταν τα πόδια σου τινάζεις δυνατά
παντού αφήνεις μόνο κάτι από το άρωμά σου
κι ένα έγκαυμα που με άγγιξε η σκιά σου
Με ποια ψευδώνυμα γυρνάς μέσα στη νύχτα
κι από ότι θέλεις κι από πόσους να κρυφτείς
δεν είναι η αγάπη που ζητάς μια χαρτορίχτρα
να υποσχεθεί πως όσα έχασες θα βρεις
με ποια ψευδώνυμα γυρνάς μέσα στη νύχτα
κι από ότι θέλεις κι από πόσους να κρυφτείς
με ποια ψευδώνυμα ζητάς ελεημοσύνη
αφού το χέρι σου δε ξέρει και να δίνει