Τώρα που, ναι, σε έχω λιγότερο
Τώρα που, ναι, το πιστεύω
Με πονάει να ζω και να σκέφτομαι πως διάλεξα,
Αντί του ουρανού, την κόλαση
Που, ναι, λείπουν τα φιλιά σου
Που, ναι, πεθαίνω μέσα μου
Φεύγω μακριά από σένα προς το σκοτάδι
Και μέσα στη λάσπη βρίσκω τον εαυτό μου
Ειλικρινά είμαι άσχημα
Το βάσανο, είναι να βγάζεις κραυγές
Ναι μου λείπεις
Εσύ μου λείπεις
Ναι σε αναπολώ, σε έχω επιθυμήσει, σε νιώθω στην ψυχή
Ναι με λυπάμαι, με μισώ, είμαι απελπισμένη
Τώρα που, ναι, σε έχω λιγότερο
Τώρα που είμαι λιγότερη
Τώρα, ναι, μπορώ να νιώσω όλη τη μοναξιά
Που φοβίζει τόσο και τόσους
Που, ναι, μου λείπεις, σε σκέφτομαι
Που, ναι, ο πόνος είναι δυνατός
Η επιβίωση στην τελευταία μάχη
Είναι σαν να διασχίζεις την έρημο