Σαν σκιά τριγυρνώ σ΄ένα σπίτι αδειανό
πού να ζεις πώς περνάς μ' αναμνήσεις με πονάς
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενά
σ΄ένα έργο μοναξιάς θεατή με κρατάς
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενά
τη ζωή μου κυβερνάς μα εσύ δε γυρνάς
Σ΄ένα χθες μ΄ενοχές να΄μαι αιχμάλωτός σου θες
να΄σαι εσύ ουρανός κι από στάχτη εγώ καπνός
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενά
σ΄ένα έργο μοναξιάς θεατή με κρατάς
Ματωμένα δειλινά στο μηδέν στο πουθενά
τη ζωή μου κυβερνάς μα εσύ δε γυρνάς
Σ' ένα σπίτι αδειανό με αναμνήσεις με πονάς