Свеце месяц, свеце,
Як дзюрка ў сярмязе;
Паніч за мужычкай
Безустання лазе.
Дваццаць год Марысі,
Кроў іграе ў целе,
З панскім сынам ночкі
Каратае, дзеле.
Марыся, Марыся!
Гавора ёй маці:
-Кінь на паніча так
Вачыма міргаці.
Марыся, Марыся!
Гавора ёй маці:
-Кінь на паніча так
Вачыма міргаці.
Яна як не чуе
Матчыных мараляў:
Спусці маці з вока,
Дзеўка й загуляла.
Пад лясок, за вёску,
Бы далей ад дому,
Ляціць на спатканне
К панічу ўдалому.
Марыся, Марыся!
Гавора ёй маці:
-Кінь на паніча так
Вачыма міргаці.
Марыся, Марыся!
Гавора ёй маці:
-Кінь на паніча так
Вачыма міргаці.
Панічу з паненкай,
З багатай Амэляй,
Ужо рукі хусткай
Ксёндз вяжа ў касцеле.
Панічова ж любка,
Марыся ўдалая,
На прылёты бусла
Слёзна паглядае.
Марыся, Марыся!
Галоўкі не чухай, --
Не слухала маці,
Бабкі цяпер слухай.
Марыся, Марыся!
Галоўкі не чухай, --
Не слухала маці,
Бабкі цяпер слухай.