Τηλεφωνητής, αριθμός, παρακαλώ..
Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια.
Θα θυμάται την παλιά μου φωνή,
καθώς εγώ παλεύω με τα δάκρυα;
Γειά, γειά, μιλώ με τη Μάρθα;
Είμαι ο γερασμένος Tom Frost
και σε καλώ απο πολύ μακριά,
μην ανησυχείς για το κόστος.
Γιατί έχουν περάσει 40 χρόνια, ίσως και παραπάνω.
Τώρα Μάρθα σε παρακαλώ θυμήσου,
συναντησέ με στη καφετέρια,
όπου θα συζητήσουμε για όλα.
Και εκείνες ήταν μερες με τριαντάφυλλα,
ποίηση και πεζογραφία και Μάρθα
το μόνο που είχα ήσουν εσύ και το μόνο που είχες ήμουν εγώ.
Δεν υπήρχαν αύριο
Πακεταραμε τις μελαγχολίες μας
και τις φυλαγαμε για μία βροχερή μέρα
Και νιώθω τόσο πολύ γερασμένος τώρα,
και είσαι και εσύ πολύ γερασμένη, επίσης.
Πώς είναι ο συζυγός σου;
Και πώς είναι τα παιδιά;
Ξέρεις ότι και εγώ παντρεύτηκα επίσης;
Είσαι τυχερή που βρήκες κάποιον,
για να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής.
Γιατί είμασταν τόσο νέοι και ανόητοι,
τώρα είμαστε ώριμοι.
Και εκείνες ήταν μερες με τριαντάφυλλα,
ποίηση και πεζογραφία και Μάρθα
το μόνο που είχα ήσουν εσύ και το μόνο που είχες ήμουν εγώ.
Δεν υπήρχαν αύριο.
Πακετάραμε τις μελαγχολίες μας
και τις φυλάγαμε για μία βροχερή μέρα
Και εγώ ήμουν πάντα τόσο παρορμητικός
Υποθέτω πώς ακόμα είμαι.
Και το μόνο που είχε σημασία τότε
ήταν ότι ήμουν ο ανθρωπός σου.
Υποθέτω πώς το να είμαστε μαζί,
δεν ήταν γραφτό.
Και Μάρθα, Μάρθα
σαγαπάω, δεν μπορείς να το δείς;
Και εκείνες ήταν μερες με τριαντάφυλλα,
ποίηση και πεζογραφία και Μάρθα
το μόνο που είχα ήσουν εσύ και το μόνο που είχες ήμουν εγώ.
Δεν υπήρχαν αύριο
Πακεταραμε τις μελαγχολίες μας
και τις φυλάγαμε για μία βροχερή μέρα
Και θυμάμαι κάποια ήσυχα βράδια,
να τρέμω στην αγκαλιά σου.