Κινείται σαν να μη νοιάζεται
απαλή σα μετάξι, δροσερή σαν αέρας
Ωω σε κάνει να θέλεις να φωνάξεις
Δεν ξέρει τα’ όνομά σου
κι η καρδιά σου χτυπά σαν το μετρό
Ωω σε κάνει να θέλεις να πεθάνεις
Ωω, δεν θέλεις να την πάρεις;
Θέλεις να τη κάνεις όλη δικιά σου;
Μαρία, πρέπει να την δεις
τρελαίνεσαι, δεν είσαι στα καλά σου
Λατίνα, γεια σου Μαρία
ενός εκατομμυρίου κι ενός κεριών
Το είδα αυτό ξανά
στον καλύτερό μου φίλο και στο παιδί δίπλα,
τρελοί από αγάπη και γεμάτοι φωτιά,
δεν φυλάγονται από τη μπόρα,
αυτή είναι ωκεανοί που κυλούν προς τον βόθρο,
μπλε σαν πάγος και πόθος
Δεν θέλεις να την πάρεις;
Ωω, δεν θέλεις να τη κάνεις όλη δικιά σου;
Μαρία, πρέπει να την δεις
τρελαίνεσαι, δεν είσαι στα καλά σου
Λατίνα, γειά σου Μαρία
ενός εκατομμυρίου κι ενός κεριών
Ωω, δεν θέλεις να την λυγίσεις;
Ωω, δεν θέλεις να την πάρεις σπίτι;
Κινείται σαν να μη νοιάζεται
περπατώντας σε εισαγόμενο αέρα
Ωω σε κάνει να θέλεις να πεθάνεις
Μαρία, πρέπει να την δεις
τρελαίνεσαι, δεν είσαι στα καλά σου
Λατίνα, γεια σου Μαρία
ενός εκατομμυρίου κι ενός κεριών
Μαρία, πρέπει να την δεις
τρελαίνεσαι, δεν είσαι στα καλά σου
Λατίνα, γειά σου Μαρία
ενός εκατομμυρίου κι ενός κεριών