Δεν μπορώ να κάτσω ακίνητος
με διπλωμένα χέρια
έχω πολλά να κάνω
πριν ξημερώσει…
Κι αν εκείνη ήδη κοιμάται
εγώ δεν μπορώ να ησυχάσω,
θα κάνω τα πάντα ώστε όταν ξυπνήσει
να μη μπορεί πια να με ξεχάσει.
Για να μην είναι αυτή η μακριά νύχτα
πιο μαύρη κι απ’ το μαύρο,
γίνε μεγάλη γλυκιά Σελήνη,
και γέμισε όλο τον ουρανό…
Και για να μπορεί το χαμόγελο της
να ξαναγυρίσει πάλι,
λάμψε Ήλιε αύριο το πρωί
όπως δεν το έχεις κάνει ακόμα…
Και για να τραγουδήσει πάλι
τα τραγούδια που έχει μάθει,
θα κάνω τέτοια ησυχία
που ποτέ κανείς δεν έχει ακούσει…
Θα ξυπνήσω όλους τους εραστές
θα μιλάω ώρες και ώρες,
θα αγκαλιαζόμαστε σφιχτά
γιατί εκείνη θέλει αγάπη.
Μετά θα τρέχουμε στους δρόμους
και θα το ρίχνουμε στο χορό,
γιατί εκείνη θέλει τη χαρά,
γιατί εκείνη μισεί την μνησικακία,
και μετά με κουβάδες μπογιάς
θα ζωγραφίζουμε τους τοίχους,
σπίτια, δρομάκια και παλάτια,
γιατί εκείνη αγαπάει τα χρώματα,
θα μαζέψουμε όλα τα λουλούδια
που μπορεί να δώσει η Άνοιξη,
θα φτιάξουμε μια κούνια
για να αγαπηθούμε όταν βραδιάσει.
Μετά θα ανέβουμε στον ουρανό πάνω
και θα πάρουμε ένα αστέρι,
γιατί η Μαργαρίτα είναι καλή,
γιατί η Μαργαρίτα είναι όμορφη,
γιατί η Μαργαρίτα είναι γλυκιά,
γιατί η Μαργαρίτα είναι αληθινή,
γιατί η Μαργαρίτα αγαπάει,
και το κάνει για μια ολόκληρη νύχτα.
Γιατί η Μαργαρίτα είναι ένα όνειρο,
γιατί η Μαργαρίτα είναι αλάτι,
γιατί η Μαργαρίτα είναι ο άνεμος,
και δεν ξέρει να κάνει κακό,
γιατί η Μαργαρίτα είναι τα πάντα,
και είναι εκείνη η δική μου τρέλα.
Η Μαργαρίτα, Η Μαργαρίτα,
Η Μαργαρίτα τώρα είναι δικιά μου,
Η Μαργαρίτα είναι δικιά μου…