אין וועלדל ביַים טיַיכל דאָרט זייַנען געוואַקסן
מאַרגאַריטקעלעך, עלנט און קליין,
ווי קליינינקע זונען מיט ווייַסינקע שטראַלן
מיט ווייַסינקע - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
געגאנגען איז חווהלע שטיל און פֿאַרחלומט
צעלאָזן די גאָלדבלאָנדע צעפּ
דאָס העלדזל אַנטבלויזט און געמורמלט פֿאַרחלומט
דאָס לידעלע - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
דאָ קומט איר אַנטקעגן אַ בחור, אַ שוואַרצער
מיט לאָקן, מיט שוואַרצע, ווי פּעך
ער פֿלאַמט מיט די אויגן און ענטפֿערט איר לוסטיק
און ענטפֿערט איר: - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
וואָס זוכסטו דאָ, מיידל? וואָס האָסטו פֿאַרלוירן?
וואָס ווילסטו געפֿינען אין גראָז?
איך זוך מאַרגאַריטקעס, - פֿאַררויטלט זיך חווה
פֿאַררויטלט זיך - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
דו זוכסט נאָך? און איך האָב שוין טאַקע געפֿונען
די שענסטע מאַרגאַריטקע אין וואַלד
אַ מאַרגאַריטקע מיט צעפּ און מיט אויגן סאַפֿירן
מיט אייגעלעך - טראַ-לאַ-לאַ-לאַ
ניין, כ'האָב שוין מאַרג'ריטקעס... איך האָב זיי פֿאַרגעסן...
איך זוך... דאָ, נישט ווייַט, איז אַ קוואַל...
דער קוואַל איז געשלאָסן אָן מיר בלײַבסט דורשטיק
בײַם קוועלכעלע טראַ לאַ לאַ לאַ
איך וויל גאָרנישט טרינקען, איך זוך מיר אַ שאָטן
די זון באַקט אַרײַן אַזױ הײס
מײַנע האָר זענען שוואַרצער און קילער ווי שאָטנס
אין וועלדעלע טראַ לאַ לאַ לאַ
אוי, לאזמיך, מע טאָר נישט
די מאמע זאָגט מען טאָר נישט
מיין מאמע איז אַלט און איז בייס
ווו מאמע? וואָס מאמע?
דאָ זיינען נאָר ביימער, נאר ביימלעך טראַ לאַ לאַ לאַ
מען זעט - קײנער זעט
מען הערט - קײנער הערט נישט
דאָס וועלדל איז בלינד און געדיכט
אומאַרעם מיך, זיסע, דו זעסט איך בין רויק,
איך קוש דיך נאָר טראַ לאַ לאַ לאַ
דו ליבסט מיך, איך ליב דיך
דו שעמסט זיך, איך שעם זיך
אַ ליב מיך, און שעם זיך, און שווײַג
און זע ווי עס מישן זיך אייך שווארצע קרױזן
מיט גאלדענע טראַ לאַ לאַ לאַ
די זון איז פֿאַרגאַנגען, דער בחור פֿאַרשוווּנדן,
און חווהלע זיצט נאָך אין וואַלד
זי קוקט פֿון דער ווײַטנס און מורמלט פֿאַרחלומט
דאָס לידעלע טראַ לאַ לאַ לאַ
זי קוקט פֿון דער ווײַטנס און מורמלט פֿאַרחלומט
דאָס לידעלע טראַ לאַ לאַ לאַ