Marco Borsato - Wit Licht

Ik ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

Onherkenbaar in de golven

Een korrel zand in de woestijn

Zo slokt de menigte mij op

En raak ik telkens weer bedolven

Maar gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mijzelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon

Ontdek ik mijn gezicht

Ik word geboren in de bergen

Draag het water naar de zee

Maar waarom ben ik vergeten

Ik zet mijn stappen in het zand

Maar word geruisloos weggespoeld

En vul mijn plek weer in de leegte

Maar gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd zijn ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon

Ontdek ik mijn gezicht

Ik voel dat deze kaars

Niet voor altijd zal blijven branden

Dus ik verdrink me in de schijn

Die dit licht voor even werpt

Nog heel even en de waarheid

Slaat de leugen weer keihard uit mijn handen

Mijn ogen branden als de hel

Maar ik ben liever blind

Dan dat ik hier nu sterf

Gedragen door het witte licht

Kom ik los van wie mij maakte

Knijpt de tijd zijn ogen dicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon

Gedragen door het witte licht

Stijg ik uit boven mijzelf

Ken ik even geen gewicht

Meer dan een schaduw in het witte licht

Met open ogen in de zon

Verlies ik mijn gezicht

Ik ben een mens van vlees en bloed

Een druppel in de oceaan

Ik ga ten onder in de golven