Marcia nuziale [Polish translation]

Małżeństwa z miłości, małżeństwa wymuszone –

widziałem każdy rodzaj wśród ludzi wszelkiego sortu:

od skrajnych nędzarzy po wielkich panów,

od aspirujących prawników po fałszywych profesorów.

Lecz choćbym nawet dożył końca świata,

zawsze będę pielęgnował piękne wspomnienie

skromnego wesela mego ojca i mej matki,

chcących przed ołtarzem uświęcić swą miłość.

Powiedzmy to szczerze: na najzwyklejszym wozie1,

ciągniętym przez przyjaciół i pchanym przez krewnych,

pojechali wziąć ślub po okresie narzeczeństwa

tak długim, że mógłby zwać się srebrnymi godami.

Niezwykła ceremonia, dziwne uroczystości…

tłum gapił się na nas, aż oczy wychodziły z orbit2;

byliśmy obserwowani przez prostych ludzi,

którzy nigdy nie widzieli małżeństw w takim stylu.

Aż tu nagle wieje wiatr i unosi daleko

kapelusz, który mój ojciec miął w dłoni;

aż tu nagle pada deszcz z nieba niełaskawego,

gotowego za wszelką cenę przeszkodzić weselu.

I nigdy nie zapomnę płaczącej panny młodej;

kołysała swoje polne kwiaty jak dziecko,

a ja, by ją pocieszyć, ile sił w gardle3,

grałem na harmonijce jak na kościelnych organach.

Wyciągając gołe pięści, przyjaciele jak jeden mąż

wykrzyknęli: „Na Jowisza, wesele trwa dalej!”.

Dla świętujących ludzi, dla oburzonych bogów,

wesele trwa dalej; niech żyją, niech żyją nowożeńcy!

1. W oryginale jest mowa o wozie, który ciągną woły ("oxcart" po angielsku), choć tu akurat woły nie miały nic do roboty.2. dosł. "z głowy"3. dosł. "z napiętym gardłem"