Γιατί, Μαραμάο, έχεις πεθάνει;
Είχες και ψωμί, είχες και κρασί
σαλατικά είχες στο μποστάνι
κι ένα σπίτι δικό σου, εσύ.
Οι αγαπησιάρες οι ψιψίνες
για σένα γουργουρίζουνε ακόμη
μα κλειστή είναι πάντα η πόρτα
και εσύ πια δεν απαντάς .
"Μαραμάο, μαραμάο"
κάνουν οι γάτες σε χορωδία
Μαραμάο, μαραμάο
μαραμάο, μάο
Γιατί, Μαραμάο, έχεις πεθάνει;
Είχες και ψωμί, είχες και κρασί
σαλατικά είχες στο μποστάνι
κι ένα σπίτι δικό σου, εσύ.
Όταν όλα σωπάζουν
και στον ουρανό βγαίνει το φεγγάρι
με το πιο γλυκό μου "μιάο"
καλώ τον Μαραμάο.
Βλέπω τις γάτες όλες
στα κεραμίδια να σουλατσάρουν
μα κι αυτές χωρίς εσένα
είναι θλιμμένες σαν εμένα.
Σαλατικά είχες στο μποστάνι
κι ένα σπίτι δικό σου, εσύ.
Μα είναι η πόρτα σου πάντα κλειστή
και δεν απαντάς πια.
"Μαραμάο, μαραμάο"
κάνουν οι γάτες σε χορωδία
Μαραμάο, μαραμάο
μαραμάο, μάο
Γιατί, Μαραμάο, έχεις πεθάνει;
Είχες και ψωμί, είχες και κρασί
σαλατικά είχες στο μποστάνι
κι ένα σπίτι δικό σου, εσύ.