Μεσοπέλαγα αρμενίζω και ‘χω πλώρη τον καημό
και ‘χω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο το χωρισμό,
και ‘χω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο το χωρισμό.
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά,
χωρισμέ, μου ‘χεις κάψει την καρδιά.
Στην κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο κοιτώ
και με δάκρυα την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ,
και με δάκρυα την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ.
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά,
χωρισμέ, μου ‘χεις κάψει την καρδιά.
Μαύρη μοίρα το ‘χει γράψει να μακραίνω, να χαθώ
μακριά από την Κρήτη κι από κείνους που αγαπώ,
μακριά από την Κρήτη κι από κείνους που αγαπώ.
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά,
χωρισμέ, μου ‘χεις κάψει την καρδιά. (x2)