منو ببخش عزیزم! که از تو می گریزم
میسوزم و خاموشم، تو خودم اشک میریزم
از لحظهی تولد، سفر تقدیر من بود
تنم اسیر جاده، دلم اسیر تن بود
یه قصهی تازه نیست، خونه به دوشی من
هراس دل سپردن، عذاب دل بریدن
اگه یه دست عاشق، یه شب پناه من شد
فردا عذاب جاده، شکنجهگاه من شد
لحظهی رفتنه
دستاتو میبوسم
باید برم، حتی اگه اونجا بپوسم
منو ببخش!
منو ببخش! که ناگزیرم
باید برم، حتی اگه بی تو بمیرم
دریایی از مصیبت، پشت سرم گذاشتم
وقتی به تو رسیدم، دیگه نفس نداشتم
من مُرده بودم اما، دوباره جونم دادی
هم گریهی من شدی، عشقو نشونم دادی
اگه یه شب تو عمرم، چشمای من آسوده
همون یه خواب کوتاه، زیر سقف تو بوده
اگه یه دست عاشق، یه شب پناه من شد
فردا عذاب جاده، شکنجهگاه من شد
لحظهی رفتنه
دستاتو میبوسم
باید برم، حتی اگه اونجا بپوسم
منو ببخش!
منو ببخش! که ناگزیرم
باید برم، حتی اگه...
بی تو بمیرم