Մանչեսթեր ու Լիվերպուլ.
Տեսնում եմ, թե ինչպես եմ թափառում փողոցներով,
Այդ ամբոխի մեջ,
Այդ հազարավոր անծանոթների:
Մանչեսթեր ու Լիվերպուլ.
Անցնում էի բոլոր կորած անկյուններով՝
Փնտրելով այն գեղեցիկ սերը,
Որ քո կողքին էի ճանաչել:
Սիրում եմ քեզ, սիրում եմ քեզ,
Որքան եմ սիրում ձայնդ,
Որ ինձ ասում էր.
«Սիրում եմ քեզ, սիրում եմ քեզ»:
Եվ ես այդքան հավատում էի դրան...
Մանչեսթերը տխուր է,
Լիվերպուլը ուր որ է լաց կլինի ծովի վրա,
Ես այլևս չգիտեմ, թե արդյոք գոյություն ունեմ.
Սպիտակ նավակները վախենում են ձմռանից:
Մանչասթերն անձրևի տակ է,
Իսկ Լիվերպուլն այլևս կորել է
Այսօրվա մառախուղում,
Եվ սերը՝ նա նույնպես կորսված է:
Սիրում եմ քեզ, սիրում եմ քեզ,
Որքան եմ սիրում ձայնդ,
Որ ինձ ասում էր.
«Սիրում եմ քեզ, սիրում եմ քեզ»:
Իսկ ես այլևս երբեք չեմ հավատա դրան...