Zawsze marzyłem o napisaniu piosenki o mamie
Ale rozmaici poeci powiedzieli już wszystkie słowa
A ja nie chciałbym powtarzać po którymś z nich
Dla swojej mamy będę zawsze maleńki
I kiedy tylko zadzwoni, przybiegnę do niej szybciutko
Dlatego napisałem jej te słowa
Tak jak mogłem
Refren:
Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosłym
I że minęła czterdziesta trzecia jesień
Od kiedy pierwszy raz zobaczyłem swój dom
Może trochę późno zacząłem ją rozumieć
I nie dawałem jej zbyt często kwiatów na urodziny
I zdarzało się, że nie dzwoniłem do niej przez całe tygodnie
Ale teraz, kiedy mnie obejmuje
I razem z tatą pyta o coś o wnuczce
Ja płaczę z radości, że mam żywych rodziców
Refren:
Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosłym
I że minęła czterdziesta trzecia jesień
Od kiedy pierwszy raz zobaczyłem swój dom
Mamo!
Może przyjadę jutro do Ciebie
I niejedną godzinę w kuchni
Sobie na różne tematy porozmawiamy
Ja dziękuję Ci za to, co potrafię
I dziękuję Ci za to, że rozumiem
Te rzeczy, których nie wyjaśniają nawet w książkach
Niech Twój anioł stróż będzie zawsze obok Ciebie
I ja też zawsze będę się kręcił gdzieś w pobliżu
Żeby nie mierzyć naszych żyć w rozmowach telefonicznych
Refren:
Mamo!
Wybacz mi, że stałem się dorosłym
I że minęła czterdziesta trzecia jesień
Od kiedy pierwszy raz zobaczyłem swój dom
Mamo!
A może przyjadę jutro do Ciebie
I niejedną godzinę w kuchni
Sobie na różne tematy porozmawiamy