Малінаўкі пачуўшы галасок,
Успомню я забытыя спатканьні,
У тры жэрдкі бярозавы масток,
Над ціхай рачулкай без назову.
Прыпеў.
Прашу цябе, у час ружовы
Напей ціхенька мне,
Як дораг край бярозавы,
У малінавым сьвітаньні.
А хвалі ішлі не вядома куды,
І каменьчыкі ля берагу гайдалі,
І пяяла нам малінаўка тады,
Аб тым, аб чым дарэмна мы маўчалі.
Прыпеў.
Прашу цябе, у час ружовы
Напей ціхонька мне,
Як дораг край бярозавы,
У малінавым досьвітку.
Сгарэў масток, сышоў з сэрца боль,
Знікла рака, удалеч памчалася юнацтва,
Але песьня, быццам першае каханьне,
Малінаўкай ізноў да мяне вярнулася.