Να θέλεις να σφιχτείς και μετά
άσπρο κρασί, λουλούδια και παλιά τραγούδια
Και γελούσε για εμάς -
Τι χάος ήταν,
καταραμμένη άνοιξη
Τι απομένει από ένα ερωτικό όνειρο αν
στο ξύπνημα γίνεται ποίημα.
Αν με χέρια άδεια απο σένα
δεν μπορώ πλέον να κάνω
σαν να μην ήταν αγάπη
αν καταλάθος,
κλείσω τα μάτια και σκεφτώ εσένα...
Αν για να με κάνεις να ξαναερωτευτώ
επιστρέψεις, καταραμμένη άνοιξη
τι χάος αν
για να ξαναερωτευτείς αρκέσει μια ώρα;
Ποιά ήταν η βιασύνη,
καταραμμένη άνοιξη;
Ποιά ήταν η βιασύνη
αν πονάει μόνο εμένα;
Τι απομένει μέσα μου;
απο χάδια που δεν ακουμπάνε την καρδιά
μόνο ένα αστέρι υπάρχει
που μπορεί να μου δώσει
το μέτρο της αγάπης
αν καταλάθος
κλείσει τα μάτια και σκευτεί εμένα
Αν για να με κάνεις να ξαναερωτευτώ
επιστρέψεις, καταραμμένη άνοιξη
τι χάος αν
για να ξαναερωτευτείς αρκέσει μια ώρα;
Ποιά ήταν η βιασύνη,
καταραμμένη άνοιξη;
Ποιά ήταν η βιασύνη
καταραμμένη σαν εμένα....
Άσε με να κάνω
σαν να μην ήταν αγάπη
αλλά καταλάθος,
κλείσε τα μάτια και σκέψου με!
Τι σημασία έχει αν
για να ερωτευτείς αρκεί μια ώρα;
Ποιά ήταν η βιασύνη,
καταραμμένη άνοιξη;
Ποιά ήταν η βιασύνη
το ξέρουμε εγώ και εσύ!