Αυτόν τον σπασμένο κρύσταλλο
Ένιωσα πως θρυμματίζοντας πριν πέσει στο πάτωμα
Ήξερα οτι θα έσπαγε
αναβοσβήνει
καθώς πέφτει η νύχτα
Μια φωνή στις σκάλες
Κάποιος διασχίζει το διάδρομο
Ρεφραιν:
(μμμ)
Κακώς (αυτό ειναι)
(έτσι ναι)
Κακό (τρα,τρα)
Κακό, πολυ κακό, πολυ κακό, πολυ κακό,πολυ κακό
(κοίτα)
Κακως (πάρε οτι πάρεις) (πάμε)
Κακώς (αυτό ειναι) (αυτό!)
Κακώς
Κακό, πολυ κακό, πολυ κακό, πολυ κακό, πολυ κακό...
Κακώς (Ε!)
Ηταν εκείνη την περίεργη νύχτα
Το φεγγαρι και τα αστέρια είχαν βγει
Μου είπε εκείνο το αθίγγανο κορίτσι
(Τι;)
Καλύτερα να μην έφευγα για να την έβλεπα
(όχι)
Ονειρεύομαι οτι περπατάω προς μια γέφυρα που δίνει κερί (κοίτα,κοίτα,κοίτα,κοίτα)
Όσο ηθελα να τη διασχίσω (πάμε!)
Τόσο κινούνταν και κουνιόταν
Ρεφραιν:
Ακόμα κι αν δεν ειναι ωραία η νύχτα (θεϊκή!)
Πάω να διασχίσω τον δρόμο
Στο μικρό χέρι οι κρίκοι αστράφτουν
Στο δέρμα μου τα κοράλια
Με προστατεύουν και με σώζουν
Με διαφωτίζουν και με κρατάνε
Και στο εξής δεν πρόκειται να χαραμίσω ούτε λεπτό στο να σε σκεφτώ ξανα
Ρεφραιν: