Δεν ξερω ουτε διευθυνση ουτε αριθμο
που εισαι?
Μενω για παντα δικος σου
μα που εισαι?
Μικρη
οι αναμνησεις με σκοτωνουν
ειμαι ετοιμος να εγκαταλειψω
τρελος, απαρνημενος
ζω απο τις αναμνησεις
Οι καρδιες μας γεματες
και το πρωι μας ξυπναει
στα ιδια μαξιλαρια
και σαν γιορτη,
ετσι ξεκιναει η μερα μας
φιλια, αγκαλιες
μοιραζομαστε τη χαρα
με χαμογελο και αγαπη
τοσο καλο
ονειρο που σταματησε αποτομα
Η καρδια σου ζει
μα που εισαι?
ενα πραγμα μιας χρησεως
μα που εισαι?
Μικρη
εγω ολα τα δεχομαι
παραδεχομαι (οτι) ειμαι ενοχος
πληγωμενος, νικημενος
ζω απο τις αναμνησεις