Μακριά [Makriá]

Θα `θελα αυτήν τη μνήμη να την πω...

Μα έτσι έσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει –

γιατί μακριά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από γιασεμί...

Εκείνη του Αυγούστου Αύγουστος ήταν; ή βραδιά.

Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια• ήσαν, θαρρώ, μαβιά...

ΤΑ ναι, μαβιά• ένα σαπφείρινο μαβί.