Benim önümde beyaz elbisenle oturuyorsun
Benim olduğunu Tanrı'nın önünde ilan ediyorsun.
Mutluluk gözyaşları dökmek istedim
Çünkü biliyorum ki hayatımı seninle yaşayacaktım.
Duvağını kaldırıp seni kibarca öpüyorum
Beyaz bir melek gibi gülümsüyorsun
Sonra o rüyadan kan ter içinde uyanıyorum
Kabulleniyorum , uzun zamandır benim değilsin.
Nakarat
İşte burada açıyorum ellerimi , ruhum hala adını söylüyor
Kalbimde sonsuz kış , bir dakika yüz yıl gibi geçiyor
Buz gibi yavaşça eriyorum , ama yarın gözlerimi kapattığımda
En azından gel , sana bu sarı ay haber verecek
Beni en azından son bir kere gör
Camdan kalbim çoktandır kırık
Tüm gülüşümü ve mutluluğumu aldın
İşte cehennemin kapısındayım acım , çünkü
Çünkü şimdi uyuya kaldığımda , uyanmak istemiyorum
Nakarat