Мае хмарачкі, мае цёмныя,
Разыйдзіцеся рузна.
Ты не сварыся, мая мамачка,
Што я гуляю позна.
А хоць сварыся, а хоць не сварыся,
Мяне ж ты не навучыш.
Было навучаць, было разлучаць,
Як я была маленька,
А цяпер ужо, мая мамачка,
Разлучаць мяне позна.
Мяне, маладу, пашлюць па ваду,
Самі сядуць вячэраць –
Гара высока, вада далёка–
Не скора сувярнуся.
Прынёсшы вады – для сябе бяды,
Кожнаму піць падаці,
Як і старому, так і малому,
І свайму маладому.
А піць падаўшы, пасцель паслаўшы,
Сама сяду вячэраць:
Лыжачка ў раток, слёзачка ў платок –
Вось і мая вячэра.