مهتاب
ای مونس عاشقان
روشنایی آسمان
آه، مهتاب
ای چراغ آسمان
روشنی‌بخش جهان
کو ماهم؟
نزدت چه شبها، با او در آنجا بودیم
فارغ ز دنيا، لبها به لبها بودیم
با يکدگر ما، پيش تو تنها بودیم
مفتون و شيدا، غرق تماشا بودیم
مهتاب
امشب که پیش توام
او رفته و من مانده‌ام
آه، افسوس
رفت و آن دوران گذشت
سرنهم بر کوه و دشت
از هجرش
نزدت چه شبها، با او در آنجا بودیم
فارغ ز دنيا، لبها به لبها بودیم
با يکدگر ما، پيش تو تنها بودیم
مفتون و شيدا، غرق تماشا بودیم