Παντού γύρω μου γνωστά πρόσωπα
Τετριμμένα μέρη, τετριμμένα πρόσωπα
Λαμπερά και στην ώρα τους για τον καθημερινό τους αγώνα δρόμου
Πηγαίνοντας στο πουθενά, πηγαίνοντας στο πουθενά
Και τα δακρυά τους γεμίζουν τα ποτήρια τους
Καμία έκφραση, καμία έκφραση
Κρύβω το κεφάλι μου, θέλω να πνίξω τη λύπη μου
Δεν υπάρχει αύριο, δεν υπάρχει αύριο
Και το βρίσκω κάπως αστείο
Το βρίσκω κάπως λυπηρό
Τα όνειρα στα οποία πεθαίνω
Είναι τα καλύτερα τα οποία είχα ποτέ
Και μου είναι δύσκολο να στο πω
Επειδή μου είναι δύσκολο να το δεχτώ
Όταν οι άνθρωποι τρέχουν σε κύκλους
Είναι ένας πολύ, πολύ
Τρελός κόσμος
Παιδιά που περιμένουν τη μέρα που θα νιώσουν καλά
Χρόνια πολλά, Χρόνια Πολλά
Αναγκάζονται να νιώσουν όπως πρέπει κάθε παιδί να νιώθει
Κάθισε και άκου, κάθισε και άκου
Πήγα στο σχολείο και ήμουν νευρικός
Κανείς δε με ήξερε, κανείς δε με ήξερε
Γειά σου δάσκαλε, πες μου ποιό είναι το μάθημά μου
Κοίτα μέσα μου, κοίτα μέσα μου