Ο καρχαρίας έχει μαργαριταρένια δόντια, γλύκα
και τα δείχνει, μαργαριταρένια λευκά
ένα σουγιά ‘χει ο ΜακΧιθ, γλύκα
και τον κουβαλάει στα κρυφά
Σαν ο καρχαρίας σε δαγκώσει με τα δόντια, γλύκα
αλυκά κύματα αρχίζουν να ξεχύνονται
Φανταχτερά γάντια όμως φορεί ο ΜακΧιθ, γλύκα
για να μην έχει ούτε, ούτε κηλίδα κόκκινη
Στο σοκάκι, Κυριακή πρωί κείται σώμα, που του φεύγει η ζωή
Κάποιος χάνεται πίσω απ’ τη γωνία
Πες μου μήπως είναι, μήπως είναι, μήπως είναι
ο Μακ ο Σουγιάς;
Σε ρεμούρκιο, χα, κάτω στο ποτάμι, δεν ξέρεις
εκεί ένας σάκκος τσιμέντο βυθίζεται κάτω
Ω, ‘κεινο το τσιμέντο είναι μόνο, είναι ‘κει για βαρίδι, γλύκα
Τα πέντε θα σου φέρουν δέκα ότι ο παλιο-Μάκι γύρισε
Α, ο Λούι Μίλερ, κείνο το κάθαρμα εξαφανίστηκε, γλύκα
Ναι, ο Μίλερ, αφού σήκωσε όλα τα μετρητά του
Και ο ΜακΧιθ γλύκα, ξοδεύει σα ναύτης
Πες μου, πες μου, πες μου μπορεί ‘κεινο το παιδί να ‘κανε κάτι απερίσκεπτο;
Ω ο Μπόμπι Ντάριν κι ο Λούις Άρμστρονγκ
Έκανα δίσκό, μ’ αυτό το τραγούδι
Και τώρα ή Έλλα, η Έλλα και τα φιλαράκια της
Κάμουμε πλάκα, τι πλάκα τον Μακ τον Σουγιά
Μίμηση του Λούις Άρμστρονγκ
Έτσι, τα’ ακούσατε, ναι, το λικνίσαμε (λογοπαίγνιο με το σουινγκ ομόηχο του τραγουδώ)
και προσπαθήσαμε να, ναι, το τραγουδήσαμε
Δεν θα το γνωρίσετε, είναι μια επιτυχία έκπληξη
αυτός ο σκοπός, καλείται Μακ ο Σουγιάς
Κι έτσι σας αφήνουμε, στην πόλη του Βερολίνου
Ναι, λικνίσαμε τον παλιο-Μακ, λικνίσαμε τον παλιο-Μακ στην πόλη
Για τους θιασώτες του Ντάριν και τους θιασώτες του Λούις Άρμστρονγκ, μαζί
Σας είπαμε προσέξτε, προσέξτε, προσέξτε ο παλιο-ΜακΧιθ γύρισε στην πόλη