ในความผิดพลาดของการจับผิด
ยังคงรู้สึกเหมือนได้เกิดมา
แต่ในความถูกต้องของการจับผิด
แน่นอนว่าเราไม่อาจพบเจอ
ยามได้ส่งยิ้มให้กันอย่างอ่อนโยน
ไม่รู้เพราะเหตุใด น้ำตาจึงหลั่งรินลงมา
ดวงตาของเธอ จ้องตรงลงไปในหัวใจของฉัน
จากวันนั้น ไม่ว่าอะไร ก็เหมือนจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ณ หลืบลึกของฤดูใบไม้ผลิ ที่เหมือนจะลอยไปกับสายลม
ช่วยอยู่เคียงข้างฉันไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเบื่อทีเถอะ
ณ ช่องว่างเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยจุดบกพร่อง
เราคุยเรื่องไร้สาระกัน จนกว่าจะหมดแรง
ความเดียวดายที่ไม่ควรมีอยู่ แต่ก็อยากมีอยู่โดยชอบธรรมนั้น
ได้คุ้มครองบางสิ่งเอาไว้แล้ว