مثل اون دختری که پَردَشو دوخته
وَ اون که پول نداشت تو آتیش سوخته
مثل مادرم با اون زندگی زوری
زنی که خلاصه شده تو قابلمه و قوری
کسی تا حال نتونسته ببینه بدنشو
کسی از سر نتونسته بگیره روسریشو
می‌گفت بعد مرگ می‌برنش جهنم
می‌گفت آدمو از سرمو آویزون می‌کنن
گفتم مگه نگفتن بهشت زیر پای شماست
مامان بهشت سر کاریه بیا دنیا رو بچسب
می‌گفت اذون داره می‌گه مو تنم سیخ شده
گفتم می‌ترسی ترس به روحت میخ شده
هفتاد سال زن بوده یعنی کلفت
یعنی چیزی تو زندگیش ندید جز خِفَت
زنی که گناه بود بودنش، ولی بی جرم
زنی که استحاله کرده بودنش تو فرم
کسی که خیانت نکرد به شوهرش چی شد؟
پنجاه سال فحش شنید و کتک خورد
باید توسری بخوره بمیره نفس نکشه
عکس هیچ پرنده‌ای رو بی‌قفس نکشه
زنی که همیشه یه سایه اونو می پایید
عروسکی که مرد به هر شکل باهاش می‌خوابید
بوی سیلی و شلاق میدی خانم
تا کی می خوای به مردا باج بدی خانم
مثل وطن شدی، همدم ولگردا
تقدیر تو دست توئه واسه فردا
تو بوی زمین سوخته‌مون رو میدی خانم
تو هم از عرش به فرش رسیدی که خانم
ما که از مردی مُردیم لااقل تو زن باش
یه کم از اون عطر غیرتت رو ما هم بپاش
تو بوی زمین سوخته‌مون رو میدی خانم
تو هم از عرش به فرش رسیدی که خانم
ما که از مردی مُردیم لااقل تو زن باش
یه کم از اون عطر غیرتت رو ما هم بپاش
ما که از مردی مُردیم و چیزی ندیدم
از تو کتاب، اسم رستمو فقط شنیدیم
که اگر اونم بود امروز حتمن کِراکی بود
رستم امروز از جنس بد شاکی بود
رستم اگه بود واسش جرم می‌ساختن
تو گردنش آفتابه لگن می‌نداختن
شاید می‌رفت جنگ و برمی‌گشت احترام داشت
سرتیپ سپاه می‌شد، تو دُبی سهام داشت
رستم می‌تونست حتی به قولی گنجی شه
یه کم کانت و پوپر بخونه فرنگی شه
می‌شد اسلام رو سکولاریستی تعبیر کنه
می‌شد قرآن رو تو هرمنوتیک تفسیر کنه
می‌شد فیلم بسازه تو کن تقدیر بشه
می‌شد جُک بگه معترض تعبیر بشه
شاید می‌رفت اروپا الان دو تا پاس داشت
اونجا تاکسی می‌روُنْد اینجا اِلِگانس داشت
تو هر عید می‌رفت تو کنسرتا می‌رقصید
دیگه حرف سیاسی نمی‌زد، می‌ترسید
رستم اگه بود مى‌گفت جَدَم عرب بود
خزر مالِ روس‌ها، خلیج، خلیج ِعرب بود
رستم اگه امروز بود، رستمو از یاد می‌برد
شاهنامه بیست سى سال تو طاقچه خونه خاک مى‌خورد
خانم ما مرد نیستیم رومون خط بکش
پرچم رو بگیر خودت بشو رییس جنبش
ما که از مردی مُردیم لااقل تو زن باش
یه کم از عطر غیرتت رو ما هم بپاش
تو بوی زمین سوخته‌مون رو میدی خانم
تو هم از عرش به فرش رسیدی که خانم
ما که از مردی مُردیم لااقل تو زن باش
یه کم از اون عطر غیرتت رو ما هم بپاش