Πάλι μ’ έχεις κερδίσει, έχω πια συνηθίσει,
και δε βρίσκω άλλη λύση, στον καημό θα πνιγώ.
Στη καρδιά μου αγκάθι τα μεγάλα σου λάθη,
Τώρα πια έχω μάθει να πληρώνω εγώ.
Μα ποτέ μη ξεχάσεις πως κι εσύ θα πληρώσεις,
στο Θεό όταν φτάσεις κάποιο λόγο θα δώσεις.
Μα ποτέ μη ξεχάσεις πως κι εσύ θα πληρώσεις,
στο Θεό όταν φτάσεις κάποιο λόγο θα δώσεις
Πάλι μ’ αναστατώνεις, τη ζωή μου τελειώνεις,
μια αγάπη σκοτώνεις μ’ ένα πείσμα φτηνό.
Ξέρω πως δε σε μέλει μα ούτε ο εχθρός μου το θέλει,
να με βλέπει κουρέλι, σαν τρελός να γυρνώ.