Μέγας είσαι Κύριε
και θαυμαστά τα έργα Σου.
Μέγας είσαι Κύριε
εκεί πάνω που ζεις.
Μα εγώ μεταμορφώνομαι
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Στην ψυχή μου σε ψάχνω
στους πολέμους σε βρίσκω,
κι απ’ τη σκέψη μου όλο χάνεσαι
σαν να θες να κρυφτείς!
Μπρος στα τανκς η μορφή Σου
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Μ’ εξουσίες, με νόμους
με σημαίες και ύμνους,
όλοι εδώ καταντήσαμε
φτωχοί συγγενείς!
Ένας πλάι στον άλλον
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Οι σοφοί όλου του κόσμου
με σκουριασμένες πυξίδες,
μας ορίζουνε κάθε τόσο
το σημείο της νέας σφαγής!
Μπρος στα ίδια σου τα μάτια
κι Εσύ δεν το ξέρεις,
ή μήπως ξέρεις Κύριε
μα κατά βάθος δεν μπορείς!
Η Παρουσία Σου λοιπόν,
θα με βρει ξαπλωμένο
πάνω σ’ ένα κρεβάτι
να κοιτάζω το κενό.
Όλα τριγύρω:
''Δόξα εν υψίστοις''
μα εγώ σοφά παραιτημένος
κι Εσύ ερείπιο Κοσμικό.