biliyorum bir gün gelecek çünkü yaşam bunu gerektiriyor
korktuğum o gün bizi terk edeceksin
biliyorum bir gün gelecek , üzgün ve yalnız
annene yaslanıp adımlarımı sürüyerek
evimize, boş "evimize" döneceğim
senin olmayacağın evimize
sen, kalbimdekileri hiç görmeyeceksin
gözlerin sevinçten ve mutluluktan parlayacak
yüzümde senin bilmediğin bir sırıtma olacak
coşkulu bir gülümseyişe benzeyen ama öyle olmayan
senin kollarında acımı gururla dindirerek
ne düşünsem de desem de senin adımlarını izleyeceğim
sessiz bir kilisede düşünceler içinde
seçtiğin adama seni vermek için
adımızı senden alacak olan adama
benim bilmediğim başka bir adı vermek için
biliyorum bir gün gelecek sen bu yaşa ulaşacaksın
herkesin zorlukları aşarak yolunu bulacağı o yaşa
biliyorum bir gün gelecek zaman seni olgunlaştıracak
ve yaşamının şafağı başka yerde sökecek
ve annenle yalnız başımıza, gündüzümüz gece gibi
yazımız kış gibi biraz üşüyeceğiz
ve başına gelen kötü şeylerin hiçbirini bilmeyen o
seni büyütmek için hiçbir şey yapmayacak olan o
en korktuğum şeyi benden çalacak olan o
bizim mutluluğumuzu bizim geçmişimizi çalacak
adını ve yüzünü bilmediğimiz bu yabancı
O! ondan ne kadar nefret ediyorum
buna rağmen eğer seni mutlu edecekse
ona karşı hiç nefret beslemeyeceğim
ama senin elinle kalbimi ona sunacağım
bütün bunları senin onu sevdiğini bilerek yapacağım
sadece seni sevdiğim için
onun geleceği gün