Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που η ζωή θα το απαιτήσει
Αυτή τη μέρα που αντιλαμβάνομαι πως θα μας εγκαταλείψεις
Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που η θλίψη και η μοναξιά
Υποστηρίζοντας τη μητέρα σου και σέρνοντας τα πόδια μου
Θα γυρίσω στο σπίτι μας σε ένα "σπίτι μας" εγκαταλελειμμένο
Θα γυρίσω στο σπίτι μας όπου εσύ δεν θα υπάρχεις.
Εσύ, εσύ δεν θα δεις τίποτα από τα πράγματα που υπάρχουν στην καρδιά μου
Τα μάτια σου θα είναι γεμάτα από χαρά και ευτυχία
Και θα έχω μια εντύπωση ότι εσύ δεν ξέρεις
Που θα μοιάζει με ένα χαμόγελο που θα είναι επηρεασμένο αλλά δεν θα είναι
Κρύβοντας τον πόνο μου, περήφανα δίπλα στο πλευρό σου
Θα οδηγώ τα βήματά σου άσχετα από το τι λέω και τι πιστεύω
Μέσα στην ενατένιση μιας ήρεμης εκκλησίας
Για να σου δώσει τον άνδρα της επιλογής σου
Που θα σε "γδύσει" από το όνομα που είναι το δικό μας
Για να σου δώσει ένα άλλο που δεν γνωρίζω
Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που θα φτάσεις σε αυτήν την ηλικία
Που θα σπάσεις τα δεσμά, έχοντας βρει το δρόμο σου
Ξέρω ότι θα έρθει μια μέρα που θα φτάσεις στο άνθος της ηλικίας σου
Και στην αυγή της ζωής σου θα ανατέλεις
Και μόνη μαζί με τη μητέρα σου, τη μέρα όπως τη νύχτα
Το καλοκαίρι όπως το χειμώνα θα νιώσουμε λίγο το κρύο.
Και αυτός που δεν ξέρει τίποτε από το κακό που μας προκάλεσε
Αυτός που δεν θα έχει κάνει τίποτα για τα ώριμα χρόνια σου
Αυτός που θα έρθει να κλέψει, αυτό που φοβάμαι περισσότερο
Ένα κομμάτι του παρελθόντος μας, το κομμάτι της ευτυχίας μας
Αυτός ο ξένος χωρίς όνομα, χωρίς πρόσωπο
Ω!Πόσο τον μισώ
Και γι' αυτό αν πρέπει να σε κάνει χαρούμενη
Δεν θα έχω καθόλου άσχημες σκέψεις εναντίον του
Αλλά θα του προσφέρω την καρδιά μου με το χέρι σου
Θα κάνω όλα αυτά ξέροντας ότι τον αγαπάς
Απλά επειδή σε αγαπώ
Την ημέρα, που θα έρθει