Αυτός:
Έτσι κι αλλιώς τώρα πια τίποτα δε σε νοιάζει,
έτσι κι αλλιώς τώρα πια ούτε που με ακούς.
Αυτή: Μα τι λες;
Αυτός: Κάτσε κοντά μου, εάν έχεις το θάρρος.
Αυτή: Το θάρρος; Το θέλεις: Εμπρός, μίλα.
Αυτός: Πες μου τα όλα για εκείνον.
Αυτή: Για ποιον «εκείνο»; Μόνο εσύ υπάρχεις!
Ρεφρέν:
Αυτός: Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
Αυτή: Τι λες τώρα; Τι λες;
Αυτός: Μα τι κάνεις ακόμα εσύ εδώ;
Αυτή: Με συγχωρείς, δε σε καταλαβαίνω.
Αυτός: Μα πες μου, τι κάνεις εδώ,
αφού δεν σ’ αγαπώ πια.
Αυτή: Όχι, μ’ αγαπάς, και πολύ μάλιστα!
Νόμιζα πως δε ζήλευες πια,
αλλά έκανα μεγάλο λάθος, σε υποτίμησα
και τώρα έχω κουραστεί και μες στην καρδιά μου
κατάλαβα ποια είναι η αλήθεια.
Αυτός:
Ισχυρίζεσαι ότι ήταν κάτι το περαστικό,
ότι η αγάπη σου για μένα δε θ’ αλλάξει.
Ρεφρέν:
Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
Μα τι κάνεις ακόμα εσύ εδώ;
Μα πες μου τι κάνεις εσύ εδώ;,
αφού δεν σ’ αγαπώ πια.
Αυτή (μιλώντας): Πολύ καλά, κατάλαβα, φύγε, φύγε, φύγε, γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή την ανάκριση! Θεέ μου, πάνε μήνες που συνεχίζουμε έτσι, ε; Έκανα ένα λάθος, ένα!
(Οργανικό)
Αυτός:
Ρεφρέν:
Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
Μα τι κάνεις ακόμα εσύ εδώ;
Μα πες μου, τι κάνεις εσύ εδώ,
αφού δεν σ’ αγαπώ πια.
Αυτή:
Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
Μα τι κάνεις ακόμα εσύ εδώ;
Μα πες μου, τι κάνω εδώ,
αφού δεν σ’ αγαπώ πια.
Αυτή (μιλώντας): Λοιπόν, πάω λίγο να πάρω αέρα.
Μα με συγχωρείς, δε σε καταλαβαίνω.
Αυτός: Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
Αυτή: Μα τι λες;
Μα τι κάνεις εσύ ακόμα εδώ;
Μα πες μου τι κάνω ακόμα εδώ,
αφού δεν σ’ αγαπώ πια.
Μα τι κάνω ακόμα εδώ;
(...)