+ [Más] [Polish translation]

Że nie wrócę,

że nie wrócisz,

że po zachodzie słońca

już więcej cię nie zobaczę.

Powiedz mi, że to kłamstwo,

że to tylko sen,

że nie odejdziesz.

Że począwszy od dzisiaj

wszystko staje się wspomnieniem,

ja nie zapomnę o tobie,

ty nie zapomnisz o mnie.

Powiedz mi, że to nieprawda,

i że ta wielka miłość,

że ona nie dobiegnie końca.

Dziś nie zamierzam zasypiać,

aby na zegarze nie uciekały godziny,

z pozoru się śmiejesz, choć w głębi duszy płaczesz.

Ja pozostanę,

a ty odejdziesz.

Cóż mogę ci jeszcze powiedzieć?

Skoro pierwsza miłość będzie trwać wiecznie,

pozostaną wspomnienia, będzie cię brakować.

Pozostawiasz mnie z historią do napisania.

Skoro cię kocham, cię kocham, cię kocham,

i przez ciebie luty sprawia mi coraz większy ból,

gdzie mam zachować tę miłość, jeśli odejdziesz?1

Skoro nie jest kłamstwem, że tęsknię za tobą,

jeśli nie tęsknię za tobą,

to jeszcze bardziej tęsknię za tobą,

nawet jeśli dobrze wiem, że nie wrócisz.

Jak mam udawać, że nie tęsknię za tobą,

skoro kochałam cię tak bardzo.

Coraz bardziej cię kocham, ubywa czasu,

Coraz bardziej się oddalasz, tak mi przykro.

Zabierasz swoje kawowe oczy,

ale pozwalasz zaznać cierpienia.

Coraz więcej urojonych pocałunków,

coraz bardziej zmagam się z samotnością,

jestem w rozsypce, jednak okłamuję cię,

bardziej aniżeli zachodzi taka konieczność.

Jak mam wyjaśnić twojemu pamiętnikowi

że skończył mi się już alfabet,

przez płaczliwe piosenki,

które piszę ci każdego dnia?

Kochać cię bardziej, to niemożliwe,

śnienie o tobie nie jest zaplanowane,

to nieodwracalna miłość,

nie przekreślą jej ani miesiące, ani lata.

Tęsknię za tobą!

Wariacko tęsknię za tobą,

i nie ma na to lekarstwa,

na tę historię

o niezwykłej miłości.

Zatrzymuję dla ciebie kilka pocałunków,

kocha cię moja dusza, kocha cię moje ciało,

i jeśli mnie nie kochasz, nie mów mi, że jest inaczej.

Jednak to, co sprawia największy ból,

to bycie tym drugim, jeśli ujrzałem cię pierwszy,

ofiarowanie ci wszystkiego i pozostanie z niczym,

dla samego zliczania rocznic miłości,

która zawsze będzie ulotna.

Skoro cię kocham, cię kocham, cię kocham,

i przez ciebie luty sprawia mi coraz większy ból,

gdzie mam zachować tę miłość, jeśli odejdziesz?

Skoro nie jest kłamstwem, że tęsknię za tobą,

jeśli nie tęsknię za tobą,

to jeszcze bardziej tęsknię za tobą,

nawet jeśli dobrze wiem, że nie wrócisz.

Jak mam udawać, że nie tęsknię za tobą,

skoro tak bardzo cię kochałam.

Nie odeszłaś, a już bardzo tęsknię za tobą,

nigdy o tobie nie zapomnę,

nigdy o tobie nie zapomnę.

Przysięgnij mi, że wrócisz.

Nie odszedłeś, a już bardzo tęsknię za tobą,

nigdy o tobie nie zapomnę,

nigdy o tobie nie zapomnę.

Przysięgnij mi, że wrócisz

Skoro cię kocham, cię kocham, cię kocham,

i przez ciebie luty sprawia mi coraz większy ból,

gdzie mam zachować tę miłość, jeśli odejdziesz?

Skoro nie jest kłamstwem, że tęsknię za tobą,

jeśli nie tęsknię za tobą,

to jeszcze bardziej tęsknię za tobą,

nawet jeśli dobrze wiem, że nie wrócisz.

I choć zdaję sobie sprawę,

że wszystkie historie mają swój finał,

mają swój finał.

Nie proś mnie już,

abym o tobie zapomniała,

bowiem nie potrafię.

Jak mam udawać, że nie tęsknię za tobą,

skoro tak bardzo cię kochałam.

1. Zdanie to można również odczytać: Co mam zrobić z tą miłością, jeśli odejdziesz?