انسانها گرم گفتگو هستن و تقدیر به اونها لبخند میزنه
گاهی قربانی با قاتلش در جرم شریکه
دیگه کار از کار گذشته و تقصیر من نیست
یه دست نامرئی داره موهامو نوازش میکنه
آتش این آهن رو به آهن ربا تبدیل میکنه
و ترسیدن هیچ فایده ای نداره، آتیش به دامنت خواهد گرفت
بیا مرا بردار و خواه بر زمین و خواه در هوا بگذار
به من نفس بده و مرا با نفست بپوشان
هرگز نگاهت رو از نگاهم جدا نکن حتی اگه در شب خون بباره
به من هم حالی که خودت داری رو نشون بده
دیگه کار از کار گذشته و تقصیر من نیست
یه دست نامرئی داره موهامو نوازش میکنه
انگار دارم به فیلم سینمایی خودم نگاه میکنم
نمیدونم آخرش چی میشه و یا اینکه فیلم دنباله داره یا نه