Καρδιά μου καημένη
πώς βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά
τόση απονιά που αντικρίζεις
Ησυχία και χαρά μέσα στη ζωή
δεν έχω νιώσει
και μι' αγάπη ακόμα που 'χα
πιστέψει
μ' έχει πληγώσει
Δε με πόνεσε κανείς
δε με πόνεσε κανείς
ούτε στιγμή μες στη ζωή μου
μες στους δρόμους ξαφνικά
κάποιο πρωί
θα βγει η ψυχή μου
Καρδιά μου καημένη
πώς βαστάς και δε ραγίζεις
στον ψεύτη ντουνιά
τόση απονιά που αντικρίζεις