Όλοι πονούν
Όλοι αιμορραγούν
Όλοι υποκύπτουν για να ικανοποιήσουν μια ανάγκη
Όλοι γεννιούνται με τη κατάρα τους
Και δεν είμαι μόνος
Όλοι κλαίνε
Όλοι αναπνέουν
Όλοι θέλουν να νιώσουν πως είναι ελεύθεροι
Βαθιά μέσα μου ξέρω τι αξίζω
Μια ζωή δική μου
Θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερα
Μα έπρεπε να είναι καλύτερα!
Το ξέρω πως σε πλήγωσα, σε εγκατέλειψα
Και τώρα το βλέπω καθαρά
Σε τράβηξα πιο κοντά, πιο σφιχτά
Γιατί ήξερα ότι θα εξαφανιστείς
Δε μπορώ με τίποτα να συμβιβαστώ, να απολογηθώ
Δεν υπάρχει κάτι να πεις
Και οι δύο ξέραμε
Πως θα τελείωνε έτσι
Όλοι πονούν
Όλοι πενθούν
Όλοι ξεφεύγουν σα κλέφτες
Όλων οι ψυχές πονούν για ελευθέρωση
Δεν είσαι μόνος
Όλοι ζουν
Όλοι φεύγουν
Όλοι προσεύχονται καλύτερα γονατιστοί
Όλοι έχουν την ίδια ασθένεια
Κανείς δεν είναι μόνος
Θα μπορούσε να είναι χειρότερα
Μα έπρεπε να είναι καλύτερα!
Το ξέρω πως σε πλήγωσα, σε εγκατέλειψα
Και τώρα το βλέπω καθαρά
Σε τράβηξα πιο κοντά, πιο σφιχτά
Γιατί ήξερα ότι θα εξαφανιστείς
Δε μπορώ με τίποτα να συμβιβαστώ, να απολογηθώ
Δεν υπάρχει κάτι να πεις
Και οι δύο ξέραμε
Πως θα τελείωνε έτσι
Ήξερα ότι θα τελείωνε έτσι...
Ξέραμε ότι θα τελείωνε έτσι...
Το ξέρω πως σε πλήγωσα, σε εγκατέλειψα
Και τώρα το βλέπω καθαρά
Σε τράβηξα πιο κοντά, πιο σφιχτά
Γιατί ήξερα ότι θα εξαφανιστείς
Δε μπορώ με τίποτα να συμβιβαστώ, να απολογηθώ
Δεν υπάρχει κάτι να πεις
Και οι δύο ξέραμε
Πως θα τελείωνε έτσι
Και οι δύο ξέραμε
Πάντα θα τελείωνε έτσι!
Και οι δύο ξέραμε
Πάντα θα τελείωνε έτσι...