Mędrcy świata monarchowie,
gdzie spiesznie dążycie?
Powiedzcież nam trzej królowie,
chcecież widzieć Dziecię?
Ono w żłobie nie ma tronu
i berła nie dzierży.
A proroctwo Jego zgonu,
już się w świecie szerzy.
Mędrcy świata!
Złość okrutna. Dziecię prześladuje!
Wieść okropna, wieść to smutna,
Herod spisek knuje.
Nic monarchów nie odstrasza,
ku Betlejem spieszą,
Gwiazda Zbawcę im ogłasza,
nadzieją się cieszą.
Przed Maryją stoją społem,
niosą Dziecku dary.
Przed Jezusem biją czołem,
składają ofiary.
Trzykroć szczęśliwi królowie!
Któż wam nie zazdrości?
Cóż my damy, kto nam powie,
pałając z miłości?
Oto jak każą nam kapłani,
damy dar troisty,
Modły, pracę niosąc w dani
i żar serca czysty.
To kadzidło, mirrę, złoto,
niesiem Jezu szczerze,
Dajem to z serca ochotą,
Przyjm od nas w ofierze.