Όπου και να πάω, νομίζω θα σε δω
Σε δρόμους και βιτρίνες, στη στάση του μετρό
Η πόλη σ’ έχει κρύψει
Στης νύχτας τον ιστό
Δεν ξέρω τόση θλίψη
Πώς να διαχειριστώ
Λείπεις καιρό και μ’ έχει πάρει από κάτω
Και σε διψώ, όπως το χώμα τη βροχή
Αν μ’ αγαπάς, το περιμένω το μαντάτο
Όπως μια στέγη, ένα άστεγο κορμί
Λείπεις καιρό και μ’ έχει πάρει από κάτω
Το πρόσωπό σου να ξεχάσω, δεν μπορώ
Με κρίνουν όλοι που δεν πάω παρακάτω
Καλά τα λένε όλοι έξω απ’ το χορό
Κάποια που σου μοιάζει, μου φέρνει ταραχή
Κερδίζουν τα χαμένα, αφού δεν είσαι εσύ
Στο σπίτι καταλήγω
Χαράματα σχεδόν
Πεθαίνω λίγο λίγο
Στον κόσμο των σκιών