Adam çok yaz gördü, çok kış gördü.
Sürüp gitti gri günler ve yanında kimse olmadı.
İçti sadece, yedi ve uyudu. Gri günler sürdü gitti.
Gri günler sürdü gitti, sadece griydi, gri.
Gökyüzü, sokaklar, insanlar - her şey gri bir kül içinde.
Yalnızlık donakalır tozlu masa üstünde.
Adam ilmikler örer bir pencereden bir pencereye,
Ne kadar baksa da görünmez gözüne O -
Sevda!
Yaşlı şehir, esneye esneye, yerinden doğruldu.
Üzerine bulaşan çöpleri silkeledi, gemileri gönderdi.
Neva'nın çıplaklığına yeşil otlar ekti.
Aleksandr Dikilitaşı, düşler gibi, yapraklarla kaplandı.
Petro Heykeli azledilmiş. Hala yok!
Seyyar olmuş diyorlar, at kaç yıldır orada duruyordu.
Tüm evler alt üst olmuş, herkes aklını kaybediyor.
İşte orada, Neva'nın ardında - O, O!-
Sevda!
Adam çok yaz gördü, çok kış gördü.
Sürüp gitti gri günler ve yanında kimse olmadı.