Φεύγεις τόσο νωρίς και έρχεσαι τόσο αργά σπίτι.
Μου λείπεις όλη μέρα, βλέπω από το παράθυρο την αυλή.
Θα ήθελα όλη την ώρα να είμαι μόνο μαζί σου.
Αλλά για την ώρα είμαι χωρίς εσένα. Και στην ψυχή μου υπάρχει σκοτάδι.
Η αγάπη δεν είναι αστείο.
Ξέρεις πως δεν αστειεύομαι.
Εσύ μένεις στον τέταρτο, κι εγώ στον έκτο.
Και τα περιτυλίγματα από τις καραμέλες πετούν απ' το παράθυρο.
Και όταν φεύγεις, σε παρακολουθώ με το βλέμμα.
Θα γυρίσεις ή όχι, θα σου κουνήσω το μαντήλι.
Η αγάπη δεν είναι αστείο.
Ξέρεις πως δεν αστειεύομαι.
Και όταν στο σπίτι υπάρχει ησυχία, ακούω πώς τραγουδάς.
Προσπαθώ να σε σιγοντάρω,
αλλά με τίποτα δεν μπορώ να βρω το μοτίβο.*
Όταν αποκοιμιέμαι, βλέπω τα μάτια σου,
αλλά μου λένε "όχι".
Απορώ πώς είμαι ακόμα ζωντανός.
Η αγάπη δεν είναι αστείο.
Ξέρεις πως δεν αστειεύομαι.