Er zijn de lege steden ik leef in het verleden. De dagen van ons liefde beheersen mijne geest.
Toch is het niet ons weggelegd om bij elkaar te blijven.
Maar ik hou van jou . Ik hou van jou als vroeger.
Toch is het niet ons weggelegd om samen door het leven gaan.
Maar ik hou van jou . Ik hou van jou als vroeger.
De jaren zullen zich verstreken en zijn wij niet meer samen.
De nieuwe liefde zou gauw jouw hart omarmen. Ik heb het nu schoon genoeg van mijzelf te bedriegen.
Toch hou ik enorm van jou. Ik hou van jou als vroeger.
Muziek en ook gedichten die innig voor ons waren
zijn nu voor jou vervreemd en laten jou koud.
Al is het ons niet gelukt de liefde te doen slagen.
Toch hou ik enorm van jou, ik hou van jouw als vroeger.
Onder hevig regen ik riep dat wij gelukkig waren.
Omdat ik van jou hou, ik hou van jou als vroeger.
De woorden van het onbegrip zijn als een kloof tussen ons beiden.
Wij blijven vrienden voor elkaar er is geen nut te zijn vijanden.
Ik word volwassen met de jaren, ik word nog ouder en wijzer.
Maar ik hou van jou, ik hou van jou als vroeger.
Ik word volwassen met de jaren, toch hoe moet ik het verder?
Want ik hou zielsveel van jou ik hou van jou als vroeger.