Սիրո գիշեր էր, թե երազ,
Աստղերն էին, ես ու դու,
Եվ հույզերի լուռ մթություն:
Ու ես՝ արբած սիրո բույրով,
Քեզ երդվեցի սիրել հավերժ՝
Անտեսելով ողջ աշխարհին:
Բայց քո գրկում ես մոռացա,
Որ լուսաբացն է մոտենում,
Եվ քո հայացքն է հեռանում:
«Սիրում եմ քեզ» իմ շուրթերին
Սառեց լույսի երևալուց,
Ամբողջ երազն անհետացավ:
(CHORUS):
Ախ, լուսաբաց ինչո՞ւ եկար
Ու մեր գիշերը գողացար,
Ինչո՞ւ ինձ կյանք վերադարձրիր:
Ինչպե՞ս ապրեմ առանց սիրո,
Եվ իմ տված այն երդումի,
Ինչպե՞ս ասեմ նրան՝ ներիր:
Ήταν θυμάμαι μια βραδιά,
Που μου 'χες πει ψιθυριστά,
Θα σ’ αγαπώ παντοτινά,
Κι είχε παγώσει η στιγμή
Τ’ αστέρια έπεφταν βροχή,
Μέσα στης νύχτας τη σιωπή.
Μα τώρα εκείνη η σιωπή,
Όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί,
Κι’ εσύ δεν είσαι πουθενά
Όχι δεν γίνεται αυτή,
Που ήταν όλοι μου η ζωή,
Να με ξεχάσει έτσι απλά.
(CHORUS):
Πως γίνεται να είμαι εδώ,
χωρίς εσένανε να ζω,
Τι έχει μείνει τελικά.
Σ’ αγαπησα όσο κανείς,
Και’ σύ γι ‘αυτό με τιμωρεις,
με το να φεύγεις μακριά.
(CHORUS):
Ախ, լուսաբաց ինչո՞ւ եկար
Ու մեր գիշերը գողացար,
Ինչո՞ւ ինձ կյանք վերադարձրիր:
Σ’ αγαπησα όσο κανείς,
Και’ σύ γι ‘αυτό με τιμωρεις,
με το να φεύγεις μακριά.
Ախ, լուսաբաց դու մարեցի'ր
Սիրո հայացքը երկուսի,
Ինչո՞ւ օտար դարձրի'ր:
Ρίχνω ένα βλέμμα στο κενό μήπως
Και κάπου εκεί σε βρώ,
Σαν μία γνώριμη σκιά.
Ինչպե՞ս ապրեմ առանց սիրո,
Եվ իմ տված այն երդումի,
Ինչպե՞ս ասեմ նրան` ներիր: