Krallar, orman çileği çiçek açtığı yerde toplanıyorlar,
Taçlarını saf çiyin sıkılganlığı ile süslüyorlar.
Isırgan öfkelenmişti, ama biraz düşününce eğildi,
Uyu, benim tek balam, benim ay çocuğum.
Kraliçeler, kahverengi saçlarını çiçeklerle süslemişler,
Gözlerinde baharın sarhoşluğu ve delikanlığı yansıyor.
Bakma – bunlar haşmetli büyüklerin saçma oyunlarıdır,
Uyu, benim tek balam, benim ay çocuğum.
Ay çocuğu,
Ay beşiğinde,
Ay çocuğu,
Yıldızların hükümdarı.
Senin için çok sessizce
Teller çalır,
Ay çocuğu,
Ah, mucizem!
Parlak bir ateş üzerinden atlarlar büyük gölgeler,
Ve dolunay konukları için giysileri çok dar görünür.
Orman çileği biter, çelenkler akıntıyla gider…
Uyu, benim tek balam, benim ay çocuğum…