Ένα βοτσαλάκι καθένας
κοιτάζοντας τους κύκλους στο νερό,
λίγο φεγγάρι
στη μέση του καλοκαιριάτικου ουρανού
Κι ενώ πέφτει ένα αστέρι
κάνουμε τις ίδιες σκέψεις.
Αγγίζονται τα χέρια μας·
τι επιθυμία για λάθος.
Πέτα το μπλουζάκι κι εκείνο το μπλε φουλάρι,
βγάλε το μπλουτζίν, δεν αντέχω άλλο.
Χάιδεψέ με, όπως ξέρεις εσύ,
αγάπα με όλο και πιο πολύ.
Μην κλαις, μην τρέμεις από φόβο.
Σε κάνει ομορφότερη αυτό σου το παιδιάστικο.
Χαμογέλασέ μου όπως ξέρεις εσύ
Και μην το σκέφτεσαι πια.
Κι εσύ μισοφέγγαρο που κρυφοκοιτάζεις,
άσε μας μόνους, φύγε.
Άσε μας στο σκοτάδι
κάτω από αυτόν τον καλοκαιριάτικο ουρανό.
Πέτα το μπλουζάκι κι εκείνο το μπλε φουλάρι,
βγάλε το μπλουτζίν, δεν αντέχω άλλο.
Χάιδεψέ με, όπως ξέρεις εσύ,
αγάπα με όλο και πιο πολύ.
Μην κλαις, μην τρέμεις από φόβο.
Σε κάνει ομορφότερη αυτό σου το παιδιάστικο.
Χαμογέλασέ μου όπως ξέρεις εσύ
Και μην το σκέφτεσαι πια.