Πού είναι <ΑΥΤΟΣ>
Πότε με εγκατέλειψε
Όλη μου τη ζωή
Είναι μακρυά
Πού είναι <ΑΥΤΟΝ>
Μου αρέσει η ανδρική του φωνή
Χωρίς το <ΑΥΤΟΣ> δεν είναι τίποτα
<ΑΥΤΟΝ> είναι πιο παλιό
Φοράω το ναυτικό του πουλόβερ
Το νερό των ματιών του
Είναι μπλε,ένα μπλε των θαλασσών της Κίνας
<ΑΥΤΟΣ> είναι μυστηριώδης
Στην στρατόσφαιρά του
Ανάμεσα στους δύο,ήθελα
Και τους δύο
Έχω ένα βάρος στην καρδιά
Σαν ένα καρφί στο λαιμό
Επειδή δεν έχω κάνει την επιλογή
<ΑΥΤΟΝ> ή <ΕΣΕΝΑ>
Τα παράθυρα είναι από ξύλο
Και τα πιο δολοφονικά
κυλούν μέσα μου
<ΑΥΤΟΝ> ή <ΕΣΕΝΑ>
Πού είναι <ΑΥΤΟΣ>
Όταν δεν είναι κανείς
Όλη η πόλη <κοιμάται>
<ΕΣΕΝΑ> και <ΑΥΤΟΝ>
Τα δύο μισά ενός άνδρα
Χωρίς αυτούς
είμαι ένα τίποτα
<ΑΥΤΟΝ> είναι τόσο δυνατό
Γελάω όταν ενοχλείται
Όταν έχει άδικο
Τότε,τον αγαπάω ακόμη,λέει:
Ότι <ΑΥΤΟΣ> είναι ερωτευμένος
όπως το νερό με το κύμα
Εγώ,χωρίς αυτούς τους δύο,έχω κύματα
στην ψυχή μου
Έχω ένα βάρος στην καρδιά
Δάκρυα κινέζικου μελανιού
Με δείχνουν με το δάχτυλο
<ΑΥΤΟΝ> ή <ΕΣΕΝΑ>
Βρίσκουν μέσα μου
Σχήματα παιδικά
Αλλά τα άλογα από ξύλο
Είναι παγωμένα...