Luci a San Siro [Turkish translation]

Haklılar, haklılar, dediler ki bana:

“Yaptığınız her şey, eski.

Siz hanım hanımcık kadınlardan söz edin,

istedikleri bu. Anlamadınız mı hala?”

Ne denir şimdi bunlara? “Bakın, yapamam.

Ben sevdiğimde, gözlerinin içine baktım aşkla.

Belki sarıldım da,

ama hep onun mutluluğu için ağladım”.

O akşam San Siro’da ışıklar.

Nesi tuhaf bunun? Hepimizin başından geçmiştir.

Hatırlıyor musun sisin içindeki oyunu?

Sen saklanacaktın, ben seni bulursam, oracıkta öpecektim..

Ama sen hile yapmış, bağırmıştın:

Öyle olmaz, fazla kolay olur böylesi.

Yok seni bulmakmış, öpmek, zaman geçirmekmiş

ölü otların üzerinde, bu buz gibi havada.

Ama zaman akıp gidiyor, iki arada kaldım,

tek bir hayır bile diyemiyorum artık.

Seni görüyor, bazen şunu söylemek istiyorum:

“Şu etrafımızdaki insanların işi ne Allah aşkına?”

İşleri, benim hayatımı, senin hayatını deşmek.

Er geç böyle bitmesi gerekiyordu bir noktada.

Gülüyordun, belki bir gül de vardı elinde.

Seni anlamadım, beni hiç anlamadın.

“Yaz, Vecchioni, şarkılar yaz,

çünkü yazdıkça ustalaşır, daha çok kazanırsın.

Ne önemi var ki, şarkıları dinleyen için,

razı mıymış sevgilin, değil mi? Hem kim ki bu sevgili zaten?

Paranı almana bak, piyasa değerini artır:

Ne kadar eğersen başını, o kadar onaylanırsın.

Ellerin kirlenmişmiş, kimin umurunda?

Göstermezsin olur biter, haberi olmaz kimsenin”.

Milano’m benim, al götür beni,

hava çok soğuk, tepem atık, tahammülüm kalmadı.

Gel bir değiştokuş yapalım: Sen

şu cımcık parayı al, şu cımcık şöhreti,

ama bana Seicento’mu geri ver,

yirmili yaşlarımı ve bildiğin bir kızı.

Milano, bağışla, şaka yapıyordum:

San Siro’da ışıkları yakmazlar artık.