Ey gotik ay, parlaklığın büyülüyor beni bu gece
Uykudan mahrum bırakıyor, ışığının altında başıboş dolaştırıyor.
Gönlümün çiçek açmasına müsaade ediyorsun, ışığının son zerresine dek,
Parla! Ey uykudan yoksun bırakan, kara bulutlar seni gizlemeden evvel...
Biliyorum, bu sonsuza dek süremez!
Zamanın hudutlarını aşabilmiş aşk görülmedi!
Hiçbir güzellik ebedi değildir, seninki bile!
Lâkin ah nasıl da isterdim kalbinin sonsuza dek bana ait olmasını...
Gözlerin okşuyor beni, katlanabileyim diye
bu ıstırap verici yalanlara...
Ay'ın ısrarcılığı sormama neden oluyor...
Neden yıldızlar olamıyoruz?
Yıldızlar, sonsuza dek parlayan...
Yıldızlar, geceyle bütünleşmiş...
Ufukta kederin kara bulutları güçlerini topladılar,
ne ay ne de yıldızlar ışığını ortaya çıkarıyor bu gece
..ve yağmur yağıyor, damlaları ruhuma nüfuz ederek,
ağlayan vahşi bulutlar beni elemleriyle sararken